Solidariteit met ouderen

In deze tijd van corona wordt vaak gesproken over solidariteit. En dat is goed. Solidariteit is tussen mensen, tussen mensen in verschillende omstandigheden, is uiterst belangrijk voor een goed functionerende samenleving. Solidariteit is een daad van liefde. Solidariteit maakt mensen gelukkig.

Maar hoe ver gaat solidariteit. Moeten we bijvoorbeeld de muziek afschaffen uit solidariteit met mensen die niet kunnen horen en dus niet van muziek kunnen genieten. Deze vraag kwam bij mij op toen ik op de radio een gesprek hoorde. Het ging over het onderscheid maken tussen leeftijdsgroepen bij het versoepelen van de maatregelen tegen corona. Moeten we jongeren verbieden naar het café gaan omdat het voor 60⁺-ers niet goed is daar te zijn? Moeten jongeren zich iets onthouden omdat wij ouderen mogelijk jaloers op hen worden? Is dat solidariteit tussen leeftijdsgroepen? Het is goed dat organisaties zoals de KBO de belangen van ouderen behartigen. Maar je eigen belangen behartigen wil toch niet zeggen dat je een ander iets niet gunt? Dat je niet solidair kunt zijn met groepen met andere belangen?

Er was nog iets in dat gesprek wat mij stoorde. Er werd gesproken over 60⁺-ers als de mensen die ons land hebben opgebouwd. Ik ben al bijna tien jaar 60⁺-er, maar durf niet van mijzelf te zeggen dat ik iemand ben die dit land heeft opgebouwd. Ik heb mijn werk gedaan en ongetwijfeld een bijdrage geleverd aan de maatschappij, maar het land opbouwen? Ik denk dan eerder aan de generatie van mijn ouders: mensen die na de oorlog bezig waren weer een normale samenleving tot stand te brengen. Maar ook mijn ouders heb ik nooit horen zeggen dat zij het land hebben opgebouwd. Zelf ben ik eerder bang dat ik over tien jaar aangesproken wordt met de vraag: ben jij ook niet van die generatie die dacht dat de bomen tot in de hemel zouden groeien en die alles voor zichzelf opeiste. Ben jij ook niet van die er generatie die het oplossen van de klimaatcrisis aan ons over heeft gelaten en er zelf vrolijk op los leefde?

Solidariteit is een grote christelijke waarde. Solidariteit begint altijd bij jezelf, met de vraag met wie ben ik solidair. Solidariteit dwing je niet af bij de ander. Het verhaal van de barmhartige Samaritaan leert ons dat het voor iedereen om de vraag gaat: voor wie ben ik een naaste, met wie ben ik solidair?

Artikel in het maandblad van de KBO Voorburg, Contact juni 2020