Christus Koning is Christus Dienaar

Op het feest van Christus Koning staan wij stil bij het dubbelgebod van de liefde. Jezus leerde ons als het voornaamste gebod: “Gij zult de Heer uw God beminnen met geheel uw hart en geheel uw ziel, met al uw krachten en geheel uw verstand; en uw naaste beminnen gelijk uzelf.” (Lc 10,27)

Jezus zelf geeft ons het voorbeeld. Met zijn leven leert Hij ons hoe wij kunnen liefhebben, hoe wij God en de naaste beminnen. Hij is onze koning: niet een koning van macht en pracht maar een koning die dienstbaar is. Zijn koningschap is niet van deze wereld. Hij is koning van het rijk van liefde en geluk. Bij het laatste Avondmaal wast hij zijn leerlingen de voeten en zegt ons hetzelfde te doen. We vieren het feest van Christus Koning als de afsluiting van het kerkelijke jaar, als het alles samenvattende Christusfeest. De apostel Johannes vat de boodschap van Christus samen met de woorden: “God is liefde.” (1 Joh 4,8)

Profeet, priester en koning

Met het Doopsel zijn wij gezalfd tot profeet, priester en koning. Evenals Christus (Gezalfde) zijn ook wij gezalfden. Als christenen willen wij Jezus navolgen, leven zoals Hij heeft gedaan. Johannes schrijft: “Vrienden laten wij elkander liefhebben, want de liefde komt van God. Iedereen die liefheeft, is een kind van God, en kent God.” (1 Joh 4,7) Door elkaar lief te hebben, leren wij God kennen en Hem liefhebben. Liefhebben is vooral een kwestie van oefenen. In de liefde is geen dwang. Je kunt niet uit plicht iemand liefhebben. Geloof, hoop en liefde zijn deugden. Hiervan is volgens de apostel Paulus de liefde de grootste (1 Kor 13,13). Een deugd is een eigenschap die je bij jezelf tot ontwikkeling kunt brengen door te oefenen.

Zorg, solidariteit en verzet

Onze dienende taak is drieledig: zorg, solidariteit en verzet ten behoeve van mensen in nood. Zorg is de acute en blijvende hulp. Solidariteit staat voor het kiezen van hun kant en met hun meeleven. Verzet betekent weerstand bieden tegen elke vorm van onrecht en zich inzetten voor structurele verbetering van de situatie. Deze diaconale opdracht is een taak van iedere christen afzonderlijk en een taak van de Kerk als parochie, als bisdom en als wereldkerk. Veel situaties vragen dat wij ons tot een groter verband organiseren, omdat we anders machteloos zijn.

Aan de basis staat altijd de individuele christen met zijn liefde voor de naaste. In zijn eigen omgeving doet hij wat hem te doen staat: omzien naar de mensen in zijn directe omgeving, met hen begaan zijn en hen van dienst zijn waar dat nodig is. Situaties die om meer vragen dan een eenling aankan, vragen om een georganiseerd verband. Dit kan de parochie zijn met haar PCI (Parochiële Caritasinstelling) en haar diaconale werkgroepen. Elders in dit blad wordt daar een overzicht van gegeven. Er zijn ook andere instellingen van caritatieve aard waaraan wij onze bijdrage kunnen leveren. Dienstbaarheid en naastenliefde beperken zich niet tot de Kerk; ook daarbuiten zijn zij te vinden. Zaken die het lokale overstijgen vragen een nationale of internationale aanpak. Dit is vooral het werkgebied van de MOV-groepen (Missie, Vrede en Ontwikkeling).

Naast zorg en solidariteit is er het verzet. Individueel en in kerkelijk verband kunnen wij onze stem laten horen. We kunnen duidelijk maken dat er onrecht in de wereld bestaat en dat we dat niet accepteren en eraan willen bijdragen tot verbetering te komen. Het meest krachtige instrument dat we hier als individu bezitten, is ons democratische stemrecht.

Kracht van het gebed

De apostel Jacobus leert ons: “Het vurig gebed van de rechtvaardige vermag veel.” (Jac 5,16) Bidden is een uiting van liefde en verbondenheid. In het gebed beleven wij onze relatie met God. Met het gebed kunnen wij ook onze verbondenheid met de andere mensen tot uitdrukking brengen. Naast het directe handelen en het geven van financiële steun aan instellingen die werken aan de noden in de wereld, is ook het gebed een vorm van naastenliefde. Juist daar waar wij ons totaal machteloos voelen, biedt het gebed ons de mogelijkheid ons daadwerkelijk met mensen in nood te verbinden en iets voor hen te doen.

Daden van liefde

Op het feest van Christus Koning wordt het jaar van het geloof afgesloten. Centraal stond de herontdekking van het geloof, met het oog op het getuigenis van christenen in de wereld. In een cultuur van ‘geen woorden, maar daden’ is direct de vraag aan de orde: hoe doen we dat concreet. De bisschop van Rotterdam heeft het komende jaar uitgeroepen tot het Laurentiusjaar met als motto ‘Daden van liefde’. Vooral met onze daden getuigen wij van ons geloof.