Het Lichaam van Christus; Neh 8,2-10; 1 Kor 12,12-30; Lc 1,1-4+4,14-21

Toen ik nog in het bedrijfsleven actief was, heb ik wel eens meegewerkt aan het formuleren van een mission statement. Het mission statement, of kortweg de missie is een beknopte omschrijving van de doelstelling van een organisatie. Het doel ervan is het bevorderen van de samenhang van de organisatie. Meestal gaat het mission statement vergezeld van een visie.

Je kunt zeggen dat Jezus hier aan het begin van zijn openbare leven zijn mission statement afgeeft. Jezus is hier dertig jaar en begint zijn optreden in het openbaar. In de Bijbel vindt Jezus een tekst waarvan Hij zegt: Deze tekst gaat over Mij. Wat hier staat, dat ga ik doen. Jezus vertelt ons waarvoor Hij is gekomen: om arme mensen blij en gelukkig te maken, om mensen die in de gevangenis zitten, te vertellen dat zij weer vrij komen, om blinden en andere zieken te vertellen dat ze weer beter worden, om er voor te zorgen dat iedereen blij en gelukkig wordt en dat iedereen vrij zal zijn. Dat is niet niks wat Jezus ook ons belooft: wij allemaal zullen blije, gelukkige en vrije mensen worden. Jezus zegt dat aan het begin van zijn openbare leven. Hij gaat nu door het land trekken en overal verhalen over God vertellen. En Hij gaat mensen die ziek zijn, weer beter maken, mensen die honger hebben, geeft Hij te eten. Zo laat Jezus met zijn manier van leven zien hoe je van een ander kunt houden en de ander blij en gelukkig kunt maken.

Dat is ook onze missie, onze roeping, dat is ook de taak waar wij voor staan: met onze manier van leven laten zien hoe je van een ander kunt houden en de ander blij en gelukkig kunt maken. Dat is als eerste de taak van de ouders bij het opvoeden van hun kinderen. Zij moeten als eerste het geloof voorleven, laten zien wat het betekent om een gelovig christen te zijn. Maar zij staan daar niet alleen voor, want zij maken deel uit van de Kerk. En dat is de boodschap van de tweede lezing uit de brief van Paulus. De apostel Paulus beschrijft de gemeenschap van christenen als een lichaam, een lichaam dat uit verschillende onderdelen bestaat. Die onderdelen kunnen niet los van elkaar bestaan, ze hebben elkaar nodig. Elk deel van je lichaam heb je nodig om helemaal mens te kunnen zijn. Paulus noemt de gemeenschap van christenen, de Kerk: het Lichaam van Christus. Jezus Christus is het Hoofd van de Kerk en wij mensen zijn de ledematen, de handen en de voeten, de oren en de ogen. Wij zijn niet alleen met elkaar verbonden, we zijn ook met Jezus verbonden. Hij heeft niet alleen in een ver verleden het goede voorbeeld gegeven. Hij blijft zich met ons verbinden. Hij blijft van ons houden. Hij wil altijd dicht bij ons zijn.

Onze verbondenheid met Jezus beleven wij het meest in de Eucharistie. Overal in onze parochies wordt er momenteel gewerkt aan de voorbereiding van de kinderen op hun eerste heilige Communie. Net als Jezus aan het begin van zijn openbare leven, staan ook zij aan een begin, het begin van een nieuwe fase in de groei naar volwassen christenen. De kinderen leren samen met hun ouders hoe Jezus in ons leven aanwezig is. In de Eucharistie is Jezus aanwezig onder de gedaanten van brood en wijn. En met de Communie komt Jezus in ons. Op een heel bijzondere en intieme manier verbinden wij ons met Jezus. Vanuit deze liefdevolle verbinding steunt Jezus ons in onze taak om met liefde voor elkaar te leven en daarin het goede voorbeeld te geven. Hij helpt ons daarbij elkaar tot steun te zijn. Gaandeweg in hun leven zullen de kinderen leren als christen te leven. Hun ouders zijn hun eerste voorbeeld. Maar de ouders staan hierin niet alleen: de gemeenschap van Kerk, wij allemaal zijn er om hen hierbij te helpen. En bovenal is het Jezus Christus zelf die hen en ons allen tot steun is.

In de eerste lezing vertelt Nehemia hoe het volk van Israël kracht vindt in de woorden van de Wet van Mozes, de woorden van het Verbond dat God met het volk van Israël heeft gesloten. Hierin wordt aan hen de goedheid en liefde van God geopenbaard. Voor ons is het Jezus Christus waarin de goedheid en liefde van God geopenbaard wordt. Hem ontmoeten wij bij uitstek in de viering van de Eucharistie. De Eucharistie is het hart van ons geloof. Het tweede Vaticaans Concilie noemt in Lumen gentium de Eucharistie niet voor niets bron en hoogtepunt van het christelijk leven. De Eucharistie is de bron, omdat we erdoor geïnspireerd en gevoed worden om in het dagelijks leven ons christelijk geloof waar te maken. Het is hoogtepunt, omdat de Eucharistieviering voor alles een dankviering is: wij danken God voor al het goede dat Hij ons schenkt. De Eucharistie bouwt onze gemeenschap, het Lichaam van Christus op, én wij vieren dat we samen met Christus één Lichaam zijn.

In de komende tijd hopen wij onze kinderen hierin op te voeden, weest u allen de ouders en de vrijwilligers met raad en daad en vooral met gebed daarin tot steun. Amen.