Ramadan; Mt 4,1-2

In die tijd werd Jezus door de Geest naar de woestijn gevoerd om door de duivel op de proef gesteld te worden. Nadat Hij veertig dagen en veertig nachten had gevast, kreeg Hij honger.

In deze tijd hoor je regelmatig het woord quarantaine gebruiken. Dit woord betekent veertig dagen van afzondering. Het doet denken het verblijf van Jezus in de woestijn. Hier heeft Hij veertig dagen in afzondering met vasten doorgebracht. Onze Veertigdagentijd is hiermee verbonden: veertig dagen van soberheid om ruimte te maken voor spiritualiteit en solidariteit.

Op dit moment vieren de moslims de Ramadan: een maand van vasten, van bezinning en van gerichtheid op de medemens. De Ramadan is bij uitstek een gemeenschapsgebeuren, maar dit jaar niet. Door de coronamaatregelen dit jaar geen uitgebreide iftar maaltijden maar sociale afzondering.

Een bevriende moslima schreef op Facebook: “Ik ben al een tijdje bezig met de gedachte wat te doen in plaats van de iftar maaltijden thuis. Al jaren hebben wij de traditie om gedurende de hele vastenmaand mensen uit allerlei windstreken thuis te ontvangen of zelf op bezoek te gaan. Nu dat vanwege corona niet kan, was ik op zoek naar iets anders. Ik ben er eindelijk uit. Zojuist schoot mij het idee te binnen om gedurende de maand Ramadan en misschien ook daarna, een cliënt van de Voedselbank te adopteren en deze wekelijks te ondersteunen met een deel van de boodschappen.”

Ruim vijftig jaar geleden verklaarde het Tweede Vaticaans Concilie: “De Kerk beschouwt met hoogachting de moslims… Zij trachten zich met heel hun hart aan Gods verborgen raadsbesluiten te onderwerpen, zoals Abraham (…) zich aan God onderwierp. (…) Daarom staat een hoogstaand zedelijk leven bij hen zeer in achting en vereren zij God, vooral door gebed, aalmoezen en vasten.”

In mijn contact met moslims heb ervaren hoezeer het Concilie het hier bij het rechte eind heeft. Ik ben moslims werkelijk gaan waarderen en respecteren.

In de jaarlijkse Vaticaanse Ramadanboodschap schrijft Kardinaal Ayuso Guixot over de bevordering van de broederschap tussen christenen en moslims. In het bijzonder schrijft hij over de bescherming van gebedshuizen. “Voor zowel christenen als moslims zijn kerken en moskeeën ruimtes die gereserveerd zijn voor gebed, zowel persoonlijk als gemeenschappelijk. Ze zijn gebouwd en ingericht om stilte, bezinning en meditatie te bevorderen. Het zijn ruimtes waar men diep in zichzelf kan gaan en in de stilte God kan ervaren.”

Net als wij missen moslims in deze tijd hun gebedshuizen en hun gemeenschap. Bidden wij dat de Ramadan ondanks dit gemis voor hen vruchten mag dragen en hen dichter bij God mag brengen. Amen.

Hier vindt u de Vaticaanse Ramadanboodschap: https://www.rkkerk.nl/boodschap-bij-gelegenheid-van-ramadan-en-id-al-fitr-samen-gebedsplaatsen-beschermen/