Roeping; Hb 4,14-16; Mc 10,35-45

Je ziet het zo voor je twee ambitieuze jongemannen. Twee jongemannen die iets van hun leven willen maken. Een eerste stap hebben ze al gezet. Jezus kwam in hun leven en zij zijn Hem gaan volgen. Jezus vertelt hen over God en over de komst van het komende Rijk. Ze hebben er nog geen duidelijk beeld van, maar ze zijn enthousiast. Ze zijn zonder meer van plan hieraan een belangrijke bijdrage te leveren. Zij zullen hun verantwoordelijkheid niet ontlopen. En dus solliciteren bij Jezus naar belangrijke posities in zijn organisatie. Deze mannen weten hoe het in de wereld toegaat. Je moet verantwoordelijkheid willen dragen om iets te kunnen bereiken. Je hebt een belangrijke positie nodig om invloed uit te kunnen oefenen. Je hebt macht nodig om de wereld te kunnen veranderen.

De andere tien leerlingen zien Jacobus en Johannes als baantjesjagers en zakkenvullers. Volgens hen zijn ze alleen maar uit op rijkdom en macht. Het lijkt erg veel op het spreekwoord: Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten. Ze projecteren hun eigen verlangens op Jacobus en Johannes. Jezus doet dit niet. Hij neemt de twee jongemannen serieus. Hij ziet hun gedrevenheid en maakt zich eerder zorgen. Kunnen ze dit wel waarmaken? Is dit geen jeugdige overmoed? Ze weten niet wat ze zeggen. Ze hebben geen idee wat dit gaat betekenen. Maar Hij ontmoedigt ze niet en wijst ze ook niet terecht. Wel probeert Hij uit te leggen wat hen te wachten staat.

Zoals Jacobus en Johannes zich geroepen weten, zo weten ook in onze tijd vele mensen zich geroepen. Ze weten zich geroepen tot het bijdragen aan een betere wereld. Ze weten zich geroepen een goed mens te zijn. U bent vandaag hier naar de kerk gekomen. Net als Jacobus en Johannes weet u zich verbonden met Jezus. U allen weet dat God een plan met ons heeft en dat het onze opdracht is dat plan vorm te geven in ons leven. Wij allen zijn geroepen bij te dragen aan het Rijk Gods. Ieder op zijn eigen wijze.

De meesten van ons hebben de jeugdige overmoed en onbezonnenheid al een paar jaar achter ons liggen. Gaandeweg hebben we onze weg in het leven gevonden. De grote idealen van vroeger bleken vaak toch iets te hoog gegrepen. We gaan zo goed mogelijk met vallen en opstaan onze weg. Wel hoop ik voor u dat u niet alle enthousiasme bent verloren. Dat u nog steeds kunt dromen van de grote idealen van vroeger. De Kerk bestaat gelukkig niet alleen uit oudere mensen. Zij kent ook vele jongeren. De Kerk bestaat ook uit mensen die nog een heel leven voor zich hebben, mensen zoals Jacobus en Johannes die iets van hun leven willen maken. Deze jonge mensen zitten niet te wachten op onze ontmoediging of zelfs cynisme. Zij zitten niet te wachten op onze grote en kleine teleurstellingen. Zij zoeken naar inspiratie. Zij zoeken een weg om hun idealen waar te maken. Het is aan de ouderen hen daarin te ondersteunen.

Deze maand is er in Rome een bisschoppensynode. Deze synode heeft als thema: ‘Jongeren, geloof en onderscheiding van roeping’. De Kerk wil volgens de verklaring van de heilige Stoel “jongeren vergezellen op hun weg naar volwassenheid, zodat zij, door een proces van onderscheiding, het plan voor hun leven kunnen ontdekken en dat met vreugde kunnen realiseren, open voor de ontmoeting met God en de medemens en zich actief engagerend in de opbouw van de Kerk en de samenleving.” De Kerk wil er daadwerkelijk zijn voor de jongeren. En dat is niet alleen een opdracht voor paus en bisschoppen. Dat is een opdracht voor ons allemaal. Wij allen samen zijn de Kerk.

Jezus laat ons vandaag zien hoe wij met jongeren kunnen omgaan. Hoe wij hen kunnen bemoedigen in plaats van ontmoedigen. Hoe wij enig realisme in hun dromen kunnen aanbrengen. Maar vooral leert Hij ons wat de essentie van ons leven is en hoe mensen voor elkaar het goede voorbeeld kunnen zijn. “De Mensenzoon is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen en om zijn leven te geven als losprijs voor velen.” Jezus heeft ons het grootste teken van liefde gegeven dat er mogelijk is. Zo is Hij de verheven hogepriester die wij mensen nodig hebben. Hij is de enige die in alle vrijheid uit liefde aller slaaf kan zijn. Wij mogen ons daaraan spiegelen door ons te oefenen in het dienaar zijn. Elkaar dienen, er voor elkaar willen zijn: het zijn de daden van liefde die de wereld vooruit helpen en het Rijk Gods dichterbij brengen.

Dienstbaar zijn naar de jongeren leert hen op hun beurt dienstbaar te zijn. Het leert hen andere wegen te vinden dan de seculiere cultuur van zelfgerichtheid en hedonisme voorstaat. Onze zelfverwerkelijking ligt in de verbondenheid met Christus en in de liefde voor God en medemens. Onze zelfverwerkelijking ligt in de dienstbaarheid aan onze naaste. Dat kunnen we niet op eigen kracht. Wij mogen daarbij wel vertrouwen op de barmhartigheid en genade van God. Op zijn hulp mogen wij rekenen.

Tenslotte het is vandaag ook Wereldmissiedag. Niet alleen in onze eigen omgeving maar overal ter wereld is het nodig het Evangelie van Jezus Christus te verkondigen. Vandaag ondersteunen wij dit werk met ons gebed en onze financiële bijdrage. Ook op deze wijze kunnen wij liefhebben en dienstbaar zijn. Amen.