Nieuw Verbond; Gn 1,1-2,2; Ex 14,15-15,1; Js 55,1-11; Rom 6,3-11; Mc 15,1-8

Wat doe je als er iets groots in je leven gebeurt? Wat doe je als dat ook nog iets onvoorstelbaars is? Je gaat op zoek naar een verklaring. Waarom hebben we dit niet zien aankomen? Je gaat op zoek naar voortekenen. Elk jaar met Pasen staan we stil bij het totaal onverwachte, het onvoorstelbare dat ons mensen is overkomen. Een van ons is uit de doden opgestaan. Hij is verrezen. God heeft Hem weer tot leven gewekt. Zoiets kan niet zonder betekenis zijn en dus gaan we op zoek. We lezen de oude verhalen over de geschiedenis van God met de mensen. Hoe is het allemaal begonnen? Hoe had God de wereld bedoeld? Hoe is Hij door de eeuwen heen met de mensen omgegaan?

We lazen over de schepping van de wereld. We lazen Hoe God het volk van Israël wegvoerde uit Egypte. We lazen hoe Jesaja schrijft over een blijvend verbond. We lazen hoe de vrouwen het graf van Jezus bezoeken, hoe zij zien dat het graf leeg is en zichzelf geen raad meer weten. En we lazen hoe Paulus uitlegt dat de verrijzenis van Christus ook voor ons nieuw leven betekent. Als we al die verhalen lezen – het zijn er nog veel meer dan we vanavond gehoord hebben – wordt duidelijk hoe God telkens weer een relatie aangaat met de mensen. Hij sloot een verbond met Adam, met Noach, met Abraham. Hij sloot een verbond met het volk van Israël en in Jezus Christus sluit Hij een verbond met de gehele mensheid.

God heeft de mensen lief en Hij wil dat wij Hem liefhebben. Het gaat niet over zomaar een overeenkomst. Het is niet zomaar een relatie. Het is een verbond van liefde, een verbond van liefde zoals man en vrouw met elkaar in het huwelijk aangaan, een verbond waarbij je jezelf geheel aan elkaar geeft en waarbij je er altijd voor elkaar bent. Zo is ook het verbond dat Jezus Christus aangaat met ons. Hij is de bruidegom. Wij zijn als Kerk zijn bruid. Dit is het verbond van liefde tussen God en de mensen dat straks weer bij de instellingswoorden in het Tafelgebed wordt genoemd: het nieuwe eeuwigdurende verbond.

Het is het verbond waaraan wij deel krijgen bij onze Doop en dat telkens weer bevestigd wordt in de sacramenten. Straks zullen wij onze Doopbeloften hernieuwen. Hiervoor heeft Christus geleefd, hiervoor heeft Hij geleden en hiervoor is Hij gestorven. Dit verbond is door zijn Vader bekrachtigd toen Hij Jezus, die onze leider en voorman is, deed opstaan uit de dood en weer tot leven bracht.

De essentie van Pasen is de eeuwigdurende liefde tussen God en mensen, een liefde die wij mogen laten weerspiegelen in de liefde voor elkaar, een liefde die sterker is dan de dood. Ik wens u allen een zalig Pasen. Amen.