Grenzeloze liefde; 1 Kor 1,22-25; Joh 2,13-25

Bij het optreden van Jezus herinneren de leerlingen zich de tekst: “de ijver voor Uw huis zal mij verteren”. Die opmerking staat er wat plompverloren. Zo maar een losse gedachte te midden van het verhaal over wat er allemaal gebeurt. Maar meer dan met het vertellen van de feiten geeft Johannes met deze opmerking aan welke indruk dit gebeuren op de leerlingen heeft gemaakt. Het verhaal over de reiniging van de tempel staat bij Johannes aan het begin van het Evangelie. De leerlingen hebben Jezus nog maar pas leren kennen en dan maken ze dit mee. Ze zijn diep onder de indruk van de ijver, de passie, de inzet van Jezus. Hoe enorm groot is zijn liefde voor God en voor de zaken van God.

Hier gaat het om de tempel in Jeruzalem, maar het huis van God, het huis van de Vader omvat zoveel meer. Zonder moeite gebruikt Jezus het woord tempel ook om zijn eigen lichaam aan te duiden. Het huis van de Vader dat is ook ons lichaam en dat is ook onze aarde. Het huis van de Vader omvat de hele schepping. Met dit verhaal wordt ons de vraag gesteld: hoe gaan wij hiermee om? Verkopen wij ons lichaam en onze aarde voor geld of zien we dit huis van de Vader als een kostbaar geschenk dat ons uit liefde is gegeven? Voor Jezus is het volstrekt duidelijk: Hij leeft vanuit de liefde, de liefde voor God, de liefde voor de medemens en de liefde voor de schepping. Alles is ondergeschikt aan die liefde, zelfs zijn eigen leven. Zonder die liefde kan Hij niet leven. Die liefde is groter dan het leven zelf. Het is een liefde die over de grenzen van de dood heen gaat.

Hoe groot liefde kan zijn ervaren wij als ons een geliefde ontvalt. Wij ervaren dat de liefde die er tussen ons en de overledene bestond, niet ophoudt maar gewoon blijft bestaan. De liefde die ons met elkaar verbond, blijft ons ook na de dood met elkaar verbinden. Net als het kruis voor de heidenen is dit voor ongelovigen, voor atheïsten een dwaasheid, maar laat ons daardoor niet van de wijs brengen. Als wij ervaren dat de banden van de liefde niet verbroken worden, is dat een reële ervaring. Het is een ervaring die we met heel veel mensen mogen delen.

Wij zijn op weg naar Pasen. Meer dan anders volgen wij Jezus in deze tijd op zijn weg van de liefde, op zijn weg ten leven. We volgen Hem tot het einde toe. Zijn weg van liefde, zijn weg ten leven eindigt met de dood aan het kruis. Rationeel gezien is dit inderdaad een dwaasheid. Geloven is ook kunnen omgaan met paradoxen, kunnen omgaan met wat op eerste gezicht tegenstrijdigheden zijn: een weg ten leven die eindigt met de dood en een liefde die over de grenzen van de dood heen blijft bestaan.

Het huis van de Vader is meer dan alleen de zichtbare wereld. Er is meer tussen hemel en aarde dan meetinstrumenten kunnen waarnemen. Het huis van de Vader omvat ook wat wij de hemel noemen. Elders zegt Jezus doelend op de hemel: “In het huis van mijn Vader is ruimte voor velen.” (Joh 14,2) Wij allen zijn welkom op deze plaats waarvan wij geen idee hebben hoe het er zal zijn. Een ding weten we wel: het is een huis van liefde. De liefde van de Vader voor zijn Zoon is zo groot dat God Jezus na zijn dood weer tot leven heeft gewekt. Met Pasen vieren we zijn verrijzenis.

In Jezus is Gods Zoon mens geworden. Hij is geworden zoals wij. Hij heeft ons leven gedeeld. Hij is één van ons. Hij heeft zich innig met ons mensen verbonden. Hij geeft de liefde van zijn Vader door aan ons. Hij is onze leider, onze voorman. Vertrouwend op Gods liefde voor Jezus mogen wij leven in de verwachting dat wij Jezus mogen volgen, dat wij net zoals Hij worden opgenomen in het huis van de Vader, dat wij zo in liefde met elkaar verbonden blijven en uiteindelijk mogen opstaan op de laatste dag. Amen.