Vreest niet; K 19,9a.11-13a; Mt 14,22-33

Als de Heer het kan, dan wil ik het ook, dan wil ik ook over het water lopen. Petrus heeft veel vertrouwen in Jezus. Hij is een groot leraar, iemand waar je ontzag voor hebt. Hij doet ook wonderen. Hij beschikt over bijzondere krachten. Gisteren nog heeft Hij met vijf broden en twee vissen een hele menigte te eten gegeven. Als de Heer zegt dat ik, Petrus, over het water kan lopen dan gaat dat ook gebeuren. Jezus zegt “Kom”, en Petrus stapt zo uit de boot en loopt naar Jezus toe. Met veel bravoure loopt hij over het water, maar dan bedenkt hij plotseling: Ik loop over het water. Dit kan helemaal niet. Dit heeft nog nooit iemand gedaan. Help, het stormt en de golven slaan mij om de oren. Help, ik ga verdrinken! “Heer, red mij!”

Die woorden “Heer, red mij!” zijn woorden van geloof, maar wel van een geloof uit nood geboren. Jezus noemt Petrus een ‘kleingelovige’. Het is een typisch geval van ‘nood leert bidden’. De nood waarin Petrus verkeert, heeft hij zelf veroorzaakt. Hij heeft veel vertrouwen in Jezus. Een moment lukt het Petrus om zonder vrees over het water te lopen. Hij gelooft echt in wat Jezus zegt: Petrus vreest niet. Maar de angst is toch niet helemaal verdwenen. Zeker, je moet de werkelijkheid wel onder ogen zien. Petrus is een ervaren visser. Hij kent de gevaren van de storm op het meer. Zo groot is zijn geloof ook weer niet. Er is nog steeds ruimte voor angst. Petrus gaat twijfelen en hij raakt in nood.

Hoe herkenbaar is dit alles. Ieder van ons wordt zo nu en dan door twijfel overvallen. Allemaal zijn we wel eens bang en kennen we angst. Het is ook goed dat we soms bang worden. Dat beschermt ons tegen het nemen van onverantwoorde risico’s. Zonder angst worden we roekeloos en overmoedig. Angst is zeker geen slechte eigenschap. Toch zegt Jezus ons: “Vreest niet.”

Er zijn verschillende vormen van angst. Regelmatig moeten wij risico’s nemen. Dan is het goed ons bewust te zijn van het gevaar dat we lopen. Deelnemen aan het verkeer, door een dakgoot lopen, op het hoge ladder staan of gewoon een keukentrapje: het zijn activiteiten die bij ons leven horen en die vragen om het goed inschatten van de risico’s. Het zijn activiteiten, waarbij angst geen slechte raadgever is. Daarnaast kennen we ook de angst voor het onbekende. Vele zaken vervullen ons van angst omdat we niet weten hoe het zal zijn. We zijn bang voor mogelijk lijden. We zijn bang voor de dood. We zijn bang om onbekende wegen te gaan. Het meest lijden wij onder de het lijden dat wij vrezen. Net als Petrus raken wij door onze eigen angst in nood.

De profeet Elia heeft ook zo’n ervaring. Hij is bang zijn leven te verliezen en daarom vlucht hij naar de berg Horeb. Daar krijgt hij een openbaring. Anders dan gebruikelijk in die tijd openbaart God zich niet in storm, aardbeving en onweer, maar in een zachte bries. God openbaart zich niet met macht en geweld, maar in een lieflijk, verzorgend en verkwikkend zacht windje. Hierna kan Elia er weer tegen en pakt hij zijn taak weer op. Zoals Jezus zijn leerlingen zegt niet bang te zijn voor het onbekende en juist dan op God te vertrouwen, zo leert ook Elia dat Hij op God mag vertrouwen. Gods liefde voor ons is als een lieflijk, verzorgend en verkwikkend zacht windje. Zijn liefde is als een uitgestoken hand, zoals Jezus Petrus de hand reikt.

Het is heel verkwikkend en het maakt ons werkelijk gelukkig als wij Gods liefde in ons leven ervaren en ons vertrouwen op Hem durven te stellen. Dat geluk, die vreugde wensen wij iedereen toe. Daarom doet het ook pijn als wij ervaren dat mensen die ons lief zijn deze ervaring missen. Vertrouwen en geloven, het gaat niet vanzelf. Je moet het leren. Dat kan doordat je gelovig bent opgevoed, doordat je ouders je lieten zien hoe zij geloofden, je het geloof voorleefden. Je kunt ook tot geloof komen doordat je iets hebt meegemaakt, een ervaring hebt opgedaan: iets dat jou tot in je ziel geraakt heeft. Juist de mensen waarvan wij het meeste houden wensen wij toe dat ook zij Gods liefde ervaren en dat zij met vertrouwen hun leven in Gods hand leggen.

Wij kunnen zichtbaar maken wat het geloof voor ons betekent, en zo anderen inspireren tot geloof. Alleen God kan mensen uiteindelijk tot geloof brengen. Wij kunnen bidden dat Hij hen een ervaring geeft die hen op die weg zet, een ervaring van liefde, van verzorging en verkwikking, een ervaring die hen doet vertrouwen dat het goed komt, dat zij hun vertrouwen op God kunnen stellen. Amen.