Met vrede op weg; Gal 6,14-18; Lc 10,1-12.17-20

Vrede. Alle mensen verlangen vrede, Vrede met de medemensen, vrede met jezelf en vrede met God. Het is een diep verlangen naar hoe het leven moet zijn. Het is het verlangen naar het ware leven en het ware geluk. Het is de hoop en het verlangen van ons allen.

Jezus zegt ons toe dat het Rijk Gods nabij is, maar wij moeten er wel voor open staan. De leerlingen moeten de mensen vrede toewensen, maar wie hen niet wil ontvangen, is verloren. Hen vergaat het slechter dan de bewoners van Sodom. Deze stad werd met haar bewoners door zwavel en vuur vernietigd. Daartegenover staat de kracht van de vredeswens. De leerlingen keren opgetogen terug. Zelfs duivels hebben zich aan hen onderworpen. Met een goed woord, met een woord van vrede verdrijven zij het kwaad. Jezus zegt dat Hij de satan uit de hemel zag vallen. Het kwaad heeft zijn macht verloren. De namen van de leerlingen staan opgetekend in de hemel. Hun leven is in Gods hand en daarmee kan het kwaad hen niet schaden.

Wat Jezus zegt over zijn leerlingen, geldt ook voor ons. Wij christenen zijn zijn volgelingen. Wij zijn zijn leerlingen. Als wij onze kinderen dopen zeggen wij dat hun namen worden geschreven in de palm van Gods hand. Zo staan ook onze namen opgetekend in de hemel. En zo kan het kwaad ons niet schaden. Dat betekent niet dat wij het lijden en de dood ontlopen. Wij zijn sterfelijke mensen en kunnen door lijden en ziekte worden getroffen. Het betekent wel dat het kwaad ons niet klein krijgt, dat het kwaad niet het laatste woord heeft, dat wij erop mogen vertrouwen dat God het kwaad ten goede keert, dat Hij ons uiteindelijk verlost van het kwaad en ons bevrijdt. Het betekent dat wij eens zullen leven in zijn Rijk van vrede en geluk.

Wij zijn niet alleen ontvangers van vrede. Wij zijn ook dragers van vrede. Het is ook aan ons om de vrede uit te dragen. Ook wij mogen aan iedereen de vrede wensen en brengen. De opdracht die de leerlingen gegeven wordt, is ook aan ons gegeven. Ook wij mogen zeggen: ‘Vrede aan dit huis.’ Paulus zegt ons dat wij nieuwe schepping zijn. God heeft de wereld geschapen. In Christus heeft Hij ons verlost. In Christus zijn wij herschapen. Met Christus zijn wij nieuwe schepping. Als wij naar dit beginsel willen leven, komt er vrede en barmhartigheid over ons, dan dragen ook wij de merktekenen van Jezus in ons, dan zijn wij dragers en brengers van de vrede. Als wij leven in en met de Geest van Jezus Christus brengen ook wij vrede aan de wereld en verdrijven wij het kwaad.

Wij staan aan het begin van de vakantie. Velen van ons gaan op reis. De meesten van ons zullen weer veel te veel spullen meenemen. Dat alles onder het motto ‘beter mee verlegen, dan om verlegen’. Wij houden er niet van het erop aan te laten komen. En dus vermijden we elk risico en zorgen ervoor dat we alles voorbereid zijn. Hoe anders is het in het Evangelie: Jezus stuurt zijn leerlingen op weg zonder beurs, zonder reistas en zonder schoenen. Het enige wat zij mee krijgen is de boodschap van vrede en de mededeling dat het rijk Gods dichtbij is. Daar moeten ze het maar mee doen. Daar moeten ze het maar mee doen? Maar is dat niet de essentie van ons leven. Is het niet zo dat juist hoop doet leven. Maar durven wij het aan te leven vanuit de hoop die ons is gegeven of kiezen we toch liever voor de zekerheid van de aardse zaken.

Laten het dit jaar eens over een andere boeg gooien. Laten wij op reis gaan met vrede, met een koffer vol vrede voor iedereen. Vrede en goede wil als belangrijkste onderdeel van onze bagage: een goed woord, een woord van vrede voor iedereen. Het zal vreugde brengen en het Rijk Gods zal nabij zijn. Het zal het kwade verdrijven. Het brengt niet alleen de ander vreugde. het zal ook ons zelf vreugde brengen. Zoals de leerlingen zullen wij van onze reis terugkeren als blije mensen en het kwaad zal ook ons niet bedreigen. Ik wens u allen een goede vakantie. Amen.