Het einde der tijden; Mc 13,24-32

Jezus spreekt over het einde der tijden: “Na die verschrikkingen in die dagen zal de zon verduisteren en de maan zal geen licht meer geven; de sterren zullen van de hemel vallen en de hemelse heerscharen zullen in verwarring geraken. Dan zullen zij de Mensenzoon zien komen op de wolken met grote macht en heerlijkheid.” Met enige regelmaat zien mensen in de rampen die ze meemaken, de aankondiging van het einde der tijden. Ook nu leven we in een dergelijke crisistijd. Heel concreet voelbaar is de coronapandemie. Veel bedreigender nog is de opwarming van de aarde. Hoe reageren wij op dergelijke rampen? Welke boodschap bevat het Evangelie voor onze tijd?

Allereerst is er de boodschap van de hoop. Hoe erg de rampen die ons kunnen overkomen, ook mogen zijn uiteindelijk zal Jezus ons tegemoet treden. Uiteindelijk zal de mensgeworden Zoon van God zich definitief met ons en met heel de schepping verenigen. De rampen zijn de voorbodes voor het uiteindelijk samenkomen van hemel en aarde. Zij zijn de voorbodes voor een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. De rampen kunnen gezien worden als weeën die nieuw leven aankondigen. De weg van Jezus is geen zegetocht door de geschiedenis. De weg van Jezus is een weg die vergezeld gaat met lijden. De verheerlijking van Jezus, zijn verrijzenis uit de dood volgde op zijn dood aan het kruis. Het lijden en sterven is een wezenlijk onderdeel van ons menselijk bestaan.

Je zou kunnen denken, kom maar op met die rampen, hoe rampzaliger hoe beter. Hoe groter de rampen hoe sneller de terugkeer van de Mensenzoon. Maar dat horen we Jezus niet zeggen. Jezus predikt ook niet een boodschap van fatalisme. Na de vergelijking met de vijgenboom, leert Jezus ons: “Van die dag of dat uur weet niemand af, zelfs niet de engelen in de hemel, zelfs niet de Zoon, maar de Vader alleen.” Het niet kennen van dag of uur betekent ook dat wij er geen enkele invloed op hebben. Wij zijn niet in staat de loop van de heilsgeschiedenis te versnellen of te vertragen.

We hebben vandaag niet de gehele redevoering van Jezus gehoord. Eerder heeft Hij gezegd: “Eerst moet onder alle volkeren de Blijde Boodschap verkondigd worden.” Ook al hebben wij geen invloed op de uiteindelijke gang van zaken, het is wel onze opdracht Gods liefde aan alle mensen te verkondigen. Gods liefde zichtbaar maken doen we ook door rampen te bestrijden en door rampen te voorkomen. Met onze zorg voor onze medemensen en voor heel de schepping maken wij Gods liefde in de wereld zichtbaar en zo verkondigen wij de Blijde Boodschap.

In het begin van zijn redevoering heeft Jezus het over de verwoesting van de tempel. De leerlingen zijn zeer onder de indruk van dit machtige gebouw. Dan zegt Jezus: “Ziet ge die grote gebouwen? Geen steen zal op de andere gelaten worden, alles zal worden verwoest.” Ons houvast ligt – net als voor de leerlingen – niet in aardse zaken. Wij moeten onze blik richten op Jezus. Hij is ons enige houvast. Hij is onze toekomst onze hoop. Hij komt niet tot ons vanuit de aardse werkelijkheid. Hij komt vanuit de goddelijke werkelijkheid tot ons.

De komst van Jezus is niet als wij denken de zaken op orde te hebben. Het is niet aan ons om het einde van de geschiedenis aan te kondigen. Het gaat niet om onze prestaties, niet om onze zelfgenoegzaamheid. Het gaat om ons verlangen naar een betere toekomst. Het gaat ook niet om eenvoudige oplossingen. Luister niet naar valse profeten. Hun verhalen klinken aantrekkelijk, maar het zijn valse beloftes. Zij ontkennen de complexiteit van ons bestaan. Hun beloftes zijn gebaseerd op menselijke hoogmoed.

Jezus nodigt ons uit met vertrouwen de toekomst tegemoet te gaan. Hij roept ons op tot standvastigheid. Alleen in de liefde van God voor ons en onze liefde voor elkaar vinden wij het geloof en de hoop die nodig is om de toekomst in te gaan.

In het vervolg op de vandaag gelezen tekst roept Jezus ons tenslotte op tot waakzaamheid. Wij weten niet wanneer het moment daar is, wanneer wij de werkelijke ontmoeting met Jezus zullen beleven. Deze oproep tot waakzaamheid hebben we een jaar geleden gelezen op de eerste zondag van de Advent. Vandaag sluiten we de lezing uit het Evangelie volgens Marcus af. Zo is de cirkel rond. Zo staat Jezus aan het begin en aan het einde. Zo vervult Hij ons hele leven. Amen.