Gelukszoekers

Er komen volgens de media niet alleen vluchtelingen naar Nederland maar ook zogenaamde gelukszoekers. Volgens sommigen moeten vooral die laatsten onmiddellijk het land uitgezet worden. Maar zijn wij niet allen gelukszoekers?

Het antwoord op de eerste vraag van de catechismus die ik in mijn kindertijd uit het hoofd mocht leren, luidt: “Wij zijn op aarde om God te dienen en daardoor hier en hiernamaals gelukkig te zijn.” Op jonge leeftijd kreeg ik al het antwoord aangereikt op de vraag die alle mensen steeds weer bezighoudt: Hoe word ik gelukkig? De essentie van het antwoord is dat je niet zelf je geluk tot stand kunt brengen. Het geluk word je gegeven. Door God te dienen vinden wij het geluk. Religieuze mensen zijn gelukszoekers.

In onze tijd zijn er mensen die denken dat zij geheel zelf verantwoordelijk zijn voor hun eigen geluk. Zij hebben God niet nodig. Zij denken dat ze het persoonlijk geluk zelf tot stand kunnen brengen. Ook op dat gebied denken zij onafhankelijk en zelfredzaam te zijn. Alles wat zij van een ander nodig hebben, zien zij als handelswaar. Met geld kun je alles kopen. Andere mensen zijn partijen op de markt. De ander is een leverancier maar daarnaast is hij ook een concurrent die hetzelfde bezit nastreeft. Voor gelovige mensen is geluk echter geen schaars artikel maar een geschenk.

Na die eerste vraag uit de catechismus volgt de uitwerking. De rest van de catechismus gaat over hoe je God dient en hoe je hierbij door God zelf geholpen wordt. Die hulp van God noemen we genade. Deze genade geeft God ons overvloedig en ook steeds weer opnieuw. Na elke mislukking mogen we opnieuw beginnen. Dit betekent niet dat wij geheel passief kunnen afwachten tot God ons het geluk geeft. Gods genade en liefde voor ons vraagt van ons een in vrijheid gegeven antwoord. Destijds heette dat met de genade meewerken. Dat maakt ons tot actieve gelukszoekers.

Tegenwoordig moeten gelukszoekers blijkbaar uit Nederland geweerd worden. Zij worden gezien als mensen die op onze kosten gelukkig willen worden en dus ten koste van ons eigen geluk. Zo zijn zij onze concurrenten op de geluksmarkt. Maar moeten we dan niet iedereen bij de grens tegenhouden en onmiddellijk terugsturen? De enige reden waarom mensen hier naar toe komen is omdat zij verwachten hier gelukkiger te zijn dan op de plek waar ze waren. Dat geldt niet alleen voor vluchtelingen; dat geldt voor alle migranten.

Het geluk zoeken is het recht van iedere mens. Als gelukszoekers zijn wij mensen sterk met elkaar verbonden. Wij zoeken allemaal hetzelfde en kunnen elkaar daarin behulpzaam zijn. Het geluk zal nooit opraken. Hoe meer mensen het vinden, hoe meer geluk er blijkt te zijn. Ik ben een gelukszoeker.

Column in Telstar, 16 september 2015