Pelgrims van Hoop; Hb 11,1-2.8-19

“Het geloof is een vaste grond van wat wij hopen, het overtuigd ons van de werkelijkheid van onzichtbare dingen.” Voor de schrijver van de Hebreeënbrief is dit een waarheid als een koe. Hij vindt daarvoor volop aanwijzingen in de geschiedenis van zijn volk. De Hebreeënbrief geeft een uitvoerige opsomming van mensen uit het Oude Testament die geloofden. Mensen die overtuigd zijn van een werkelijkheid zonder dat ze die kunnen zien. De werkelijkheid is niet beperkt tot dat wat we kunnen zien, niet beperkt tot dat wat we wetenschappelijk kunnen aantonen, en ook niet beperkt tot dat wat wij ons als mensen kunnen voorstellen. De werkelijkheid bestaat los van ons mensen. Wij maken deel uit van de werkelijkheid, maar bepalen haar niet.

We vieren het heilig jaar met als thema ‘Pelgrims van Hoop’. De brief geeft een opsomming van mensen die leefden als pelgrims van hoop. Velen zijn ons op deze levensweg voorgegaan. Allen leefden zij in vertrouwen dat God zijn beloftes waarmaakt. Zonder geloof geen hoop. God is liefde. Wij geloven in liefde. Ons geloof is gebaseerd op liefde. In Jezus Christus heeft God zich aan ons geopenbaard. Hij nodigt ons uit Hem lief te hebben. Hij nodigt ons uit tot een vertrouwelijke relatie. Dat geloof is de grond van onze hoop.

Als pelgrims van hoop zijn wij op weg. Ons leven is een pelgrimage. Zoals de voorbeelden uit de brief, zijn ook wij op zoek naar een vaderland, op zoek naar een stad die God voor ons bouwt. Deze gelovige zoektocht leggen we samen af. We doen dat niet alleen. Het huis van de Vader is niet een knus hutje op de hei. Het huis van de Vader is een stad, een vaderland, een woonplaats voor een gemeenschap, een gemeenschap van liefde. Het gaat om de liefdevolle relatie tussen mensen. Mensen worden altijd geroepen er voor elkaar te zijn. Daarin vinden wij de essentie van ons leven. Daarin vinden we het Koninkrijk van God.

De vervulling van onze hoop is niet alleen maar iets in de verre toekomst. Het is een verwachte werkelijkheid die zich nu reeds aandient. Het geloof trekt de toekomst naar het heden en verandert het heden. Nu reeds kunnen we Gods liefde ervaren en die delen met alle mensen. Ons verlangen naar de volmaakte liefde, naar de liefdevolle vereniging met God en met elkaar doet ons vol vertrouwen op weg gaan.

Ons leven is niet alleen licht en liefde. Er zijn ook donkere dagen. Het leven kent ook lijden en tegenslag. Soms zijn we de weg kwijt en tasten we in het duister. Maar door het geloof vertrouwde Abraham erop dat hij en zijn erfgenamen hun bestemming zullen vinden in het land waar God hem naartoe leidt. Voor Abraham is het onvoorstelbare mogelijk. God heeft hem beloofd dat de nakomelingen van Isaäk een groot volk zullen vormen. Hij blijft in deze belofte van God geloven zelfs als hij Isaäk ten offer wil gaan brengen. Juist in het lijden en door de tegenslag ontdekken we ook de liefde. Op die momenten ervaren we ook wat werkelijk belangrijk is in ons leven. De liefde brengt ons tot elkaar en geeft ons vertrouwen. Zij overwint de teleurstellingen. De liefde laat ons ervaren wat leven werkelijk is. De beproevingen versterken ons geloof.

De liefde is het grote geschenk dat God ons geeft. Liefde is niet het product van onze inspanningen. Liefde vraagt wel onze medewerking, onze ontvankelijkheid. Wij zijn vrij om voor of tegen de liefde te kiezen. Geloof, hoop en liefde, de drie goddelijke deugden worden ons als een genade gegeven. Het zijn uitingen van de heilige Geest, die in ons woont. Geloof, hoop en liefde zijn primair op God gericht en zij helpen ons om ons hele leven op Hem te richten. Geloof, hoop en liefde geven ons houvast aan God en houvast aan elkaar. Als wij ons werkelijk in liefde met God en medemens verbonden weten, kan niets ons deren. De liefde is de grootste. Zij overwint alles. Amen.