Geloof, hoop en liefde

De drie goddelijke deugden geloof, hoop en liefde worden ons als een genade gegeven en zijn uitingen van de heilige Geest, die in ons woont. Wij kunnen ze niet op eigen kracht verwerven. Wij kunnen ernaar verlangen en ons ervoor openstellen. Ieder van ons is geboren met ontvankelijkheid voor de genade die God ons geeft. Met geloof, hoop en liefde richten we ons op God. Hij is de bron en het doel van ons leven. Hij is ons houvast.

Geloof, hoop en liefde vormen zijn onmisbaar in ons menselijk bestaan. Geloof, hoop en liefde zijn de kern van onze wijze van omgaan met elkaar. Zij zorgen ervoor dat we elkaar respecteren en vertrouwen en dat we positieve verwachtingen naar elkaar hebben. Zij stellen ons ook in staat om te gaan met situaties waarin een gezond wantrouwen nodig is. Iemand ondanks alles krediet geven is een daad van hoop die de ander mogelijk boven zichzelf doet uitstijgen.

Paulus schrijft dat wij vanuit het geloof tot de hoop komen: “Het geloof is een vaste grond van wat wij hopen, het overtuigt ons van de werkelijkheid van onzichtbare dingen.” (Hebr 11,1) Je kunt de volgorde geloof, hoop en liefde ook omdraaien. De liefde als basis voor de hoop en voor het geloof. Augustinus schrijft: “Hopen betekent geloven in het avontuur van de liefde, vertrouwen in de mensen hebben, de sprong in het onzekere wagen en je helemaal overgeven aan God.”

“God is liefde.” (1 Joh 4,8) God is ook geloof en hoop. God gelooft in ons mensen. Hij vertrouwt ons zijn schepping toe. Hij hoopt dat wij werken aan zijn Koninkrijk, dat wij zijn opdracht aan ons tot een goede einde brengen. Dat terwijl hij weet dat wij zelfgerichte, zwakke en falende mensen zijn. Goddelijke deugden zijn in die zin werkelijk goddelijk te noemen: God beoefend ze zelf.

Artikel in Kerk aan de Vliet 9,3 juni/augustus 2025