Eenheid en vrede; Ef 2,13-18; Mc 6,30-34

Vorige week hoorden we hoe de twaalf uitgezonden werden om te prediken dat men zich moest bekeren. Nu keren zij terug bij Jezus en brengen zij verslag uit. Nu worden ze door Marcus apostelen genoemd. Hun uitzending heeft hen tot ambtsdragers gemaakt. Het woord apostel betekent gezondene, iemand die een boodschap overbrengt. Jezus nodigt hen uit om wat te rusten en wat te eten. Ze gaan in de boot naar een eenzame plek. De stilte en de rust geven de gelegenheid om te bezinnen. Na wat de apostelen allemaal hebben gedaan, is het goed dat ze daar nog even bij stilstaan, dat ze nog eens rustig nadenken over wat er gebeurd is.

Ook voor ons is dat belangrijk. Het is goed om niet alleen bezig te zijn, maar om ook de tijd te nemen voor bezinning, om na te denken over ons leven en zo ook contact te maken met God. In de rust is er ruimte voor God. In het bezinnen over de essentie van ons leven is God aanwezig. Het is vakantietijd, een tijd van rust en bezinning. De vakantietijd kun je op vele manieren inhoud geven. Mensen die lichamelijke arbeid verrichten, willen wel eens lekker lui op het strand liggen of op een terras zitten. Mensen die veel met hun hoofd bezig zijn hebben vaak behoefte om in de vakantie te bewegen, te fietsen, te wandelen of te zwemmen. Je kunt je vakantie natuurlijk ook overladen met activiteiten. Ook activiteiten kunnen ontspannend zijn, maar je loopt natuurlijk ook het risico moe van vakantie terug te komen. Vakantie vraagt ook het juiste evenwicht zoeken.

We lezen bij Paulus over twee werelden: dit zijn de joden en de heidenen, Gods uitverkoren volk en de anderen. Er wordt onderscheid gemaakt tussen de christenen uit het Jodendom en uit het heidendom. Christus Jezus heeft deze scheidsmuur neergehaald. Mensen bouwen voortdurend muren om anderen buiten te sluiten. Naast de fysieke muren zijn er allerlei andere manieren van uitsluiting. Bijvoorbeeld door wetten en procedures. Ook onze omgangsvormen, kunnen uitsluiting veroorzaken. Hierdoor behoren anderen niet tot ‘ons soort mensen’. Christus Jezus haalt de scheidsmuur neer. Hij brengt de vrede. Hij maakt twee werelden één. Uit de verschillende mensen maakt Hij één nieuwe Mens. Zijn vrede is er voor alle mensen. Allen worden verenigd in de Kerk, in de gemeenschap van Christus, Allen krijgen door Hem toegang tot het heil, toegang tot God.

Mensen bouwen niet alleen muren om zich heen. Soms zijn er ook muren in onszelf, is sprake van een innerlijke verdeeldheid. Onze samenleving is gefragmenteerd. We maken deel uit van verschillende groepen die geheel los van elkaar staan. Wij hebben ons gezin en onze familie. Wij hebben ons werk, onze vriendenkring, onze buren. We zijn lid van verenigingen. We gaan naar de kerk. Vaak is er nauwelijks overlap tussen al die groepen waartoe we behoren. Dat kan met zich meebrengen dat we zelf ook gefragmenteerd raken. Op ons werk zijn we anders, dan thuis of bij vrienden. En daar zijn we anders dan in de kerk et cetera. Zo kunnen er in onszelf ook muren staan die afgebroken moeten worden. Door ons met Jezus Christus te verbinden, door zijn leerling te zijn, komen tot eenheid in onszelf, ontstaat er evenwicht en vrede in onszelf Paulus schrijft dat Jezus onze vrede is. Dat is leven in vrede met de wereld om ons heen én leven in vrede met onszelf.

De twaalf leerlingen werden door hun uitzending apostelen. Wij zijn bij ons Doopsel gezalfd tot koningen, profeten en priesters. Daarmee hebben ook wij een zending in deze wereld gekregen. Als leerlingen van Jezus is het onze zending om leerlingen te maken. Daarvoor is het nodig dat wij als leerling een duidelijke identiteit hebben. Dat we mensen uit één stuk zijn, mensen zonder interne verdeeldheid, mensen die in vrede met zichzelf leven.

De vakantietijd is een uitgelezen kans om hieraan te werken, om de rust, de eenheid en de vrede in onszelf en bij elkaar te vinden. Jezus is onze herder. Hij leidt ons en wijst ons de weg. Hij geeft houvast. Wij mogen ons aan Hem toevertrouwen. Hij geeft ons rust. Als zijn leerlingen gaan wij op pad, niet alleen in de vakantie, maar alle dagen van ons leven. Amen.